Λατρεύουν οι Μουσουλμάνοι άλλο Θεό (Αλλάχ) διαφορετικό από τον Θεό των Ιουδαίων και των Χριστιανών;

Λατρεύουν οι Μουσουλμάνοι άλλο Θεό (Αλλάχ) διαφορετικό από τον Θεό των Ιουδαίων και των Χριστιανών;

Φυσικά όχι! Διότι το όνομα Αλλάχ μπορεί να φαίνεται παράξενο σ’ όσους δεν είναι Μουσουλμάνοι αλλά χρησιμοποιήθηκε απ’ όλους τους Προφήτες από τον Αδάμ μέχρι τον Μωάμεθ (ειρήνη και ευλογία σε αυτούς). Είναι σύμπτυξη των δύο Αραβικών λέξεων «Αλ-Ιλάχ», δηλ. ο Θεός. 

Αυτή η λέξη ανάλογα με τη θέση της σε μια αραβική πρόταση μπορεί να πάρει τη μορφή Αλλάχα η οποία ακούγεται πιο κοντά στην Αραμαϊκή λέξη για το Θεό που χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού, δηλαδή Αλάχα (βλέπε Εγκυκλοπαίδεια Britannica 1980 για τις λέξεις Αλλάχ, Αλάχα και Ελοχίμ). Έτσι ενώ το όνομα Αλλάχ είναι παράξενο για τους μη Μουσουλμάνους, δεν είναι το ίδιο για όλους τους Προφήτες από τον Αδάμ μέχρι τον Μωάμεθ, αφού διέδωσαν σε γενικές γραμμές το ίδιο μήνυμα του Ισλάμ, δηλ. την ολική υποταγή και αφοσίωση στον Θεό (Αλλάχ). Το «Αλλάχ» είναι το προσωπικό όνομα του πραγματικού Δημιουργού όλων των ανθρώπων. Δεν υπόκειται σε πληθυντικό αριθμό ή γένος, έτσι δεν υπάρχουν πολλοί Αλλάχ, ή αρσενικό ή θηλυκό, όπως υπάρχουν Θεοί ή Θεός και Θεά τονίζοντας έτσι την απόλυτη μοναδικότητα του Θεού. Επίσης, οι Άραβες Χριστιανοί και η Αραβική έκδοση της Βίβλου και του Ευαγγελίου χρησιμοποιούν αυτό το όνομα (Αλλάχ).

Ο γιος του ανθρώπου..ένας Προφήτης του Ισλάμ!

Ο γιος του ανθρώπου..ένας Προφήτης του Ισλάμ!     

Ποιο ήταν το μήνυμα του Ιησού Χριστύ; Ήταν ο Ιησούς Χριστός πραγματικά μουσουλμάνος;

 Η απάντηση είναι ναι! Διότι Ισλάμ σημαίνει η απόλυτη υποταγή στο θέλημα του Θεού, η ταπείνωση και η αφοσίωση στον Δημιουργό. Ο Χριστός σε όλη την διάρκεια της διδασκαλίας του τόνιζε αυτό ακριβώς το νόημα, επαναλμβάνοντας συνέχεια ότι είναι ο απεσταλμένος  δούλος του Θεού (μεταφορικά Πατέρα) και λέγοντας ότι δεν κάνει το δικό του θέλημα αλλά το θέλημα του Θεού (Κατά Ιωάννη, 5:30).

Ο Ιησούς υπογραμμίζει ότι κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει μια αξιοπρέπεια, υποστηρίζει την ισότητα μεταξύ των ατόμων, ελεύθερων ή δούλων, πλούσιων ή φτωχών, ανδρών ή γυναικών. Σαρώνοντας τις διαφορές που συνδέονται με την ηλικία, την κοινωνική θέση, το φύλο, αλλά και με τους οικογενειακούς δεσμούς, το βάρος των θεσμών και της παράδοσης, ο Ιησούς καθιστά το άτομο αυτόνομο, το χειραφετεί από την ομάδα συνδέοντάς το απευθείας με τον Θεό. Και το μήνυμά του είναι γι’ αυτόν τον λόγο ένα ουσιώδες θεμέλιο του Ισλάμ. Αυτό μπορεί προφανώς να φαίνεται παράξενο σε ένα ακατάρτιστο χριστιανό, που ταυτίζει πλήρως τον Χριστό και τη σκέψη του με την εκκλησία, η οποία αγνοεί την διδασκαλία του Χριστού πραγματοποιώντας μια ριζική αντιστροφή των ευαγγελικών αξιών και υοθετώντας τις παγανιστικές διδασκαλίες του Παύλου και των ‘’πατέρων’’.

Παράλληλα με το πνευματικό του μήνυμα, ο Ιησούς κληροδοτεί μια ηθική διδασκαλία, στον αντίποδα των παρεκκλίσεων του εκκλησιαστικού θεσμού. Εκθειάζει τη μη βία, την αγάπη για τον πλησίον, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ελευθερία επιλογής, την ισότητα μεταξύ όλων των ανθρώπινων υπάρξεων, την σωτηρία που περνάει μέσα από μια αλλαγή ζωής και πραγματική μετάνοια, από μια αφοσίωση και συνολική υποταγή στο Θεό και όχι από μια ψεύτικη ελπίδα στην λύτρωση μέσω της αιματοχυσίας του άγιου Μεσσία.

Η διδασκαλία του Χριστού, αν και περιλαμβάνει μεγάλο πλήθος αποκαλύψεων, το κεντρικό σημείο της είναι ότι ο κόσμος όπου ζούμε είναι παροδικός και ψεύτικος, ενώ ο πραγματικός βρίσκεται έξω από το υλικό σύμπαν που αντιλαμβανόμαστε και είναι η Βασιλεία Των Ουρανών (ο Παράδεισος) του Θεού στην οποία θα μεταβούμε μετά τον σωματικό μας θάνατο και την Δευτέρα Παρουσία μας ενώπιον του Θεού, εφόσον όμως τηρήσουμε τις εντολές Του.

Γ’αυτό, μας διδάσκει ότι οφείλουμε να έχουμε κύριο μέλημά μας την υποταγή στον Ένα και Μοναδικό Θεό, καλλιεργώντας συνεχώς την προσευχή, την πίστη, την αγάπη προς Αυτόν και τον συνάνθρωπό μας. Επίσης την ελπίδα στην πρόνοια και το έλεος του Θεού, την ταπεινοφροσύνη, την ανεκτικότητα, την συγχωρητικότητα και να κάνουμε συνέχεια προσπάθεια να καθαριστούμε από τα πάθη, τις αμαρτίες και τις αδυναμίες μας.

Τέλος, ο Χριστός το είπε ξεκάθαρα: «Όποιος δεν με αγαπάει, δεν τηρεί τον λόγο μου. Και ο λόγος που ακούτε από εμένα, δεν είναι δικός μου, αλλά του Θεού που με έστειλε.» (Κατά Ιωάννη, 14:24).