Το Κοράνι και η Επιστήμη
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Όταν μιλάμε για τη Δημιουργία, υπάρχει μια ισχυρή τάση στη Δύση να
ισχυρίζονται ότι ο Προφήτης Μωάμεθ αντέγραψε τις γενικές κατευθύνσεις που
αναφέρονται στο Κοράνι από τη Βίβλο. Σίγουρα μπορούμε να συγκρίνουμε τις έξι
ημέρες της Δημιουργίας όπως περιγράφεται στη Βίβλο, συν μια επιπλέον ημέρα για
ξεκούραση το Σάββατο του Θεού, με αυτό το στίχο από το Κοράνι:
«Ο Κύριός σου είναι ο Θεός που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη σε έξι
μέρες.» (Κοράνι, 7:54).
Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι οι σύγχρονοι σχολιαστές τονίζουν την
ερμηνεία της Αραβικής λέξης (αϊάμ), μία μετάφραση της οποίας είναι «ημέρες», που
σημαίνει «μεγάλες περίοδοι» ή «χρόνοι» και όχι περίοδοι είκοσι τεσσάρων ωρών.
Αυτό που φαίνεται να είναι θεμελιώδους σημασίας για μένα είναι ότι, σε
αντίθεση με την αφήγηση που περιέχεται στη Βίβλο, το Κοράνι δεν ορίζει μια
ακολουθία για τη δημιουργία της γης και των ουρανών. Αναφέρεται τόσο στους
ουρανούς πριν από τη γη και τη γη πριν από τους ουρανούς, όταν μιλά για τη
δημιουργία γενικά, όπως σε αυτό το στίχο:
«Εκείνος (ο Θεός) είναι που δημιούργησε τη γη και τους ύψιστους
ουρανούς» (Κοράνι, 20:4).
Στην πραγματικότητα, η έννοια που προέρχεται από το Κοράνι είναι μια
παράλληλη προσέγγιση στις ουράνιες και επίγειες εξελίξεις. Υπάρχουν επίσης
βασικές πληροφορίες σχετικά με την ύπαρξη μιας αρχικής αέριας μάζας (ντουχάν)
που είναι μοναδικές για το Κοράνι. Καθώς και περιγραφές των στοιχείων που, αν
και στην αρχή συγχωνεύτηκαν (ράταγκα), στη συνέχεια χωρίστηκαν (φάταγκα). Οι
ιδέες αυτές εκφράζονται στους εξής στίχους:
«Στη συνέχεια κατευθύνθηκε (ο Θεός) προς τον ουρανό όταν ήταν καπνός» (Κοράνι,
41:11).
«Δεν βλέπουν οι άπιστοι ότι οι ουρανοί και η γη ήταν μια ενωμένη οντότητα (μάζα)
και Εμείς την διαχωρίσαμε;» (Κοράνι, 21:30).
Σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστήμη, η διαδικασία διαχωρισμού είχε ως
αποτέλεσμα τον σχηματισμό πολλαπλών κόσμων, μια έννοια που εμφανίζεται δεκάδες
φορές στο Κοράνι. Για παράδειγμα, κοιτάξτε το πρώτο κεφάλαιο του Κορανίου: «Υμνήστε
τον Θεό, τον άρχοντα των κόσμων.» (Κοράνι, 1:1).
Αυτές οι αναφορές του Κορανίου είναι σε τέλεια συμφωνία με τις σύγχρονες απόψεις
για την ύπαρξη του πρωτογενούς νεφελώματος (Γαλαξιακή σκόνη), ακολουθούμενη από
τον διαχωρισμό των στοιχείων που οδήγησαν στο σχηματισμό των γαλαξιών και στη
συνέχεια των άστρων από τα οποία γεννήθηκαν οι πλανήτες. Αναφορά γίνεται επίσης
στο Κοράνι σε μια ενδιάμεση δημιουργία μεταξύ των ουρανών και της γης, όπως
φαίνεται από τον εξής στίχο:
«Ο Θεός είναι Αυτός που δημιούργησε τους ουρανούς, τη γη και τα όσα είναι
μεταξύ τους...» (Κοράνι, 25:59).
Φαίνεται ότι αυτή η ενδιάμεση δημιουργία να αντιστοιχεί στη σύγχρονη
ανακάλυψη γεφυρών ύλης που βρίσκονται εκτός των οργανωμένων αστρονομικών
συστημάτων.
Αυτή η σύντομη έρευνα για τις αναφορές της Δημιουργίας στο Κοράνι μας
δείχνει σαφώς πώς τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα και οι δηλώσεις του Κορανίου
συμφωνούν βασικά σε μεγάλο αριθμό σημείων. Αντίθετα, οι διαδοχικές φάσεις της
δημιουργίας που αναφέρονται στο Βιβλικό κείμενο είναι εντελώς απαράδεκτες. Για
παράδειγμα, στη Γένεση 1:9-19 η δημιουργία της γης (την 3η ημέρα) τοποθετείται
πριν από εκείνη των ουρανών (την 4η ημέρα). Είναι καλά γνωστό γεγονός ότι ο
πλανήτης μας προήλθε από το δικό του άστρο, τον ήλιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις,
πώς θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο Μωάμεθ, ο υποτιθέμενος συγγραφέας
του Κορανίου, άντλησε την έμπνευσή του από τη Βίβλο. Ένας τέτοιος ισχυρισμός θα
σήμαινε ότι, από μόνος του, διόρθωσε το Βιβλικό κείμενο για να φτάσει στη σωστή
έννοια σχετικά με το σχηματισμό του σύμπαντος. Ωστόσο, η σωστή έννοια
επιτεύχθηκε από τους επιστήμονες πολλούς αιώνες μετά το θάνατό του.
Από το Βιβλίο του Γάλλου Καθηγητή Maurice Bucaille
Μετάφραση Δρ. Fachim Sarkas
