Υπήρξε πραγματικά ο Ιησούς της Ναζαρέτ ή ήταν μια εφεύρεση;

 

Σήμερα, κάποιοι λένε ότι ο Χριστός είναι ένα ψέμα, ότι δεν υπήρξε ποτέ. Πρόκειται για τους ακόλουθους του μυθικισμού, ενός παγκόσμιου ρεύματος ιδεών που γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, στην Ευρώπη του Διαφωτισμού και υποστηρίζει ότι ο Ιησούς δεν ήταν ένα υπαρκτό, ιστορικό πρόσωπο, αλλά μία φανταστική κατασκευή των μετέπειτα αιώνων, που αποσκοπούσε στην εδραίωση της χριστιανικής πίστης. Παρότι ο μυθικισμός βρήκε γρήγορα πολλούς υποστηρικτές σε χώρες της δυτικής Ευρώπης και στις ΗΠΑ -ανάμεσά τους και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας- το κίνημα άργησε να φτάσει στην Ελλάδα, όπου οι πρώτοι μυθικιστές εντοπίζονται πριν από μόλις μία δεκαετία. Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειώσουμε ότι σπαράγματα των ιδεών της μυθικιστικής κίνησης εντοπίζονται από το 1897 στη χώρα, αλλά και σε όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα. Μυθικιστικές θέσεις αναπτύσσουν τόσο ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας, Νικόλαος Πολίτης, όσο και ο πατέρας της ελληνικής Εθνολογίας, Παναγής Λεκατσάς.

Ένας ένθερμος Έλληνας μυθικιστής, ο Μηνάς Παπαγεωργίου αναφέρει στο βιβλίο του (Το Πρόβλημα της Ιστορικότητας του Ιησού): «Το γεγονός ότι τα Ευαγγέλια είναι θρησκευτικά κείμενα και περιγράφουν ετεροχρονολογημένα γεγονότα που συνέβησαν δεκαετίες, πριν από τη σύνταξή τους σημαίνει ότι δεν μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστες πηγές για τα όσα διηγούνται».

Επίσης σε ένα πρόσφατο βιβλίο του ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέι αναφέρεται στον Ιησού ως ένα μυθικό πρόσωπο και όχι ως μία ιστορική προσωπικότητα. Μερικοί συγγραφείς έχουν υποστηρίξει επίσης κατά καιρούς ότι ο Ιησούς ήταν μία χριστιανική επινόηση και όχι ένα αληθινό πρόσωπο.

 

Ποια είναι, λοιπόν, τα ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς Χριστός έζησε και πέθανε και τι λένε οι μη-χριστιανοί συγγραφείς για τον Ιησού;

 

Από όσο γνωρίζουμε, ο πρώτος μη-χριστανός συγγραφέας, που αναφέρθηκε στην ύπαρξη του Ιησού, είναι ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος, που ήταν ο πρώτος που έγραψε την ιστορία των Ιουδαίων, στο βιβλίο του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία». Εκεί υπάρχουν δύο αναφορές στον Ιησού. Η μία από αυτές είναι αμφιλεγόμενη καθώς θεωρείται ότι ο ιστορικός επηρεάστηκε από τις χριστιανικές γραφές, αλλά η άλλη θεωρείται πιο αξιόπιστη καθώς αναφέρεται στον Ιάκωβο, που φημολογείται ότι ήταν ο αδελφός του Ιησού.

Εκτός από τον Ιώσηπο στον Ιησού αναφέρονται 20 χρόνια αργότερα επίσης ο Ρωμαίος συγγραφέας Πλίνιος και ο ιστορικός Τάκιτος. Από τον Τάκιτο μαθαίνουμε ότι ο Ιησούς εκτελέστηκε από τον Πόντιο Πιλάτο, κατά την εποχή που ο Πόντιος Πιλάτος ήταν ο Ρωμαίος διοικητής στην περιοχή της Ιουδαίας και ο Τιβέριος ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, γεγονότα που ταιριάζουν απόλυτα με όσα αναφέρονται στα Ευαγγέλια. Ενώ από τον Πλίνο, πληροφορούμαστε για την πρόοδο και τις κατακτήσεις τις οποίες είχε σημειώσει ο χριστιανισμός στη Βηθανία, 70 περίπου χρόνια από τον θάνατο του Ιησού αναφέροντας πως εκεί όπου ήταν διοικητής στην τωρινή βόρεια Τουρκία, οι χριστιανοί λάτρευαν τον Ιησού σαν θεό.

Επίσης στον αρχαίο κόσμο δεν φαίνεται πως υπήρχε κάποιου είδους διένεξη σχετικά με το αν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ιστορικό πρόσωπο. Στην πρώιμη λογοτεχνία των Ιουδαίων Ραβίνων, ο Ιησούς θεωρείται το νόθο παιδί της Μαρίας της Μαγδαληνής και ενός μάγου, ενώ για τους παγανιστές, ο Ιησούς είχε απορριφθεί από το σατυριστή Λούκιο και το φιλόσοφο Κέλσιο σαν "αχρείος".

Τέλος, ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται στο Κοράνι ως ένας από τους σημαντικότερους απεσταλμένους προφήτες του Θεού. Το Κοράνι θεωρείται σήμερα η τελευταία και η πιο αυθεντική αποκάλυψη (Διαθήκη) του Θεού προς την ανθρωπότητα.